1. نام بهشت، در قالب معنایی واژۀ «جَنّة» (بدون الف و لام) و «الجَنّة» (با الف و لام) در 36 سوره و 65 بار در آیات قرآن کریم آمده است که سوره های آن عبارت اند از: بقره، آل عمران، نساء، مائده، اعراف، توبه، یونس، هود، رعد، نحل، مریم، طه، عنکبوت، یس، زمر، غافر، شوری، زخرف، احقاف، محمد، ق، حشر، اسراء، فرقان، شعراء، نجم، واقعه، حدید، حاقّه، معارج، انسان، غاشیه، تحریم، قلم، نازعات، تکویر.

در این فرصت، دو آیه را به عنوان نمونه ذکر می کنیم:

«سارِعُوا إِلى‏ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَ جَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقینَ»؛[1]و بشتابید به سوى مغفرت پروردگار خود و به سوى بهشتى که پهناى آن همه آسمانها و زمین را فرا گرفته و مهیّا براى پرهیزکاران است.

«قُلْ أَ ذلِکَ خَیْرٌ أَمْ جَنَّةُ الْخُلْدِ الَّتی‏ وُعِدَ الْمُتَّقُونَ کانَتْ لَهُمْ جَزاءً وَ مَصیراً»؛[2] بگو: آیا این بهتر است یا بهشت ابدى که به متّقیان وعده دادند که آن بهشت پاداش و منزل ایشان است.

2. کلمه «جنّات» نیز در سوره هایی از قرآن کریم آمده است که اشاره به نعمت های بهشتی بر طبق درجات تقوا و معنوی انسان ها است.[3] برای آگاهی از این سوره ها و آیات آن به کتاب معجم المفهرس قرآن کریم و یا نرم افزار جامع التفاسیر از سلسله نرم افزارهای مرکز کامپیوتری نور مراجعه کنید.