در برخی منابع و تفاسیر اهل سنت ماجرایی نقل شده است مبنی بر آن‌که جبرئیل نزد پیامبر(ص) آمد و از او اجازۀ ورود خواست. پیامبر(ص) نیز اجازه فرمودند. (مدتی گذشت و جبرئیل وارد نشد!) پیامبر(ص) فرمودند که ای فرستاده خدا! ما به تو اجازه ورود دادیم. (چرا داخل نمی‌شوی؟)

جبرئیل عرض کرد: بلی! ولی ما داخل خانه‌ای که سگ در آن باشد، نمی‌شویم. ابو رافع(راوی این روایت) نقل می‌کند که بعد از این ماجرا، پیامبر(ص) دستور فرمود که سگ‌های موجود در مدینه کشته شوند..... بعد از آن بود که صحابه از پیامبر(ص) پرسیدند که آیا نگهداری هر سگی ممنوع است؟ پیامبر سکوت اختیار فرمودند تا آن‌که آیۀ چهارم سورۀ مائده نازل شده و نگهداری سگ‌های شکاری مجاز اعلام شد.[1]

در روایات شیعی نیز به صورت کلی این موضوع بیان شده است که فرشتگان در خانه‌ای که سگ در آن وجود داشته باشد، وارد نمی‌شوند.[2]

بعد از آنچه گفته شد، توجه به چند نکته ضروری است:

1 . در هیچ‌کدام از روایات، اعلام نشده است که این سگ در خانۀ پیامبر(ص) نگهداری می‌شد، بلکه اتفاقا در برخی منابع تصریح شده است این اتفاق، زمانی رخ داده که پیامبر(ص) در محله‌ای حضور داشته که در یکی از خانه‌های آن محله، توله سگی نگهداری می‌شد.[3]

2 . اینکه هرجایی که هر نوع سگی باشد، خدا به آنجا نظر نمی‌کند و فرشتگان در آنجا حضور نمی‌یابند، مخالف با آیه‌ای از قرآن است که حضور سگ اصحاب کهف را در کنار آنان در غار اعلام می‌کند و واضح است که آنان مشمول رحمت ویژه خدا بوده‌اند. از این رو با فرض پذیرش روایت باید آن را در ارتباط با نگهداری سگ‌های غیر مفید دانست.