در روایتی از امام صادق(ع) نقل شده است: مردی نزد پدرم امام باقر(ع) آمد. پدرم به او فرمود: آیا همسری برای خود برگزیدی؟ او پاسخ منفی داد. امام فرمود: دوست ندارم تمام دنیا در اختیارم باشد، اما حتی شبی را غیر متأهل باشم و سپس فرمود: دو رکعت نماز فرد متأهل بهتر از عبادت فرد مجردی است که روزها را روزه گرفته و شب‌ها را به عبادت بگذراند.[1]

تأکید اسلام بر تشکیل بنیاد خانواده در آیات و روایات فراوانی مشاهده می‌شود که این روایت نیز یکی از آنها است.

طبیعی است اگر نیازهای جنسی طبیعی انسان در چارچوب مشروع و در نهاد خانواده برطرف شود، مجال کمتری برای وسوسه‌های شیطانی باقی مانده و به دنبال آن، عبادت‌های انسان از کیفیت بهتری برخوردار بوده و دارای ارزش بیشتری خواهد بود.

با تمام آنچه گفته شد، اما از این روایت نمی‌توان وجوب تأهل و حرمت مجرد ماندن - حتی برای یک شب - را برای تمام افراد استنباط کرد؛ زیرا این سخن امام در راستای تأکید هر چه بیشتر بر ارزش ازدواج است و نه صدور حکمی شرعی و تخلف ناپذیر در مورد تجرد و تأهل.