در این‌جا دو چیز را باید از هم جدا کرد؛ یکی «کمال وجودی» که از آن به «وجود نوری» نیز تعبیر می‌شود؛ دیگری وجودات خاص که در ظرف زمانی مخصوص تحقق دارند. همه موجودات از جمله انسان‌ها از جهت کمال وجودی یا نور وجود و به لحاظ تحقق در صقع ربوبی و مظهریت اسما و صفات الهی، قدیم زمانی هستند. اما از جهت وجود خاص و به لحاظ تحقق در ظرف زمانی مخصوص، قدیم نیستند، بلکه حادث هستند.