اکثر فقها در این باره می‌گویند: این عمل، در صورتی‌که موجب عقیم شدن دائم نشود و امکان بازگشت داشته باشد، مانعی ندارد. اما برخی[1] از ایشان با وجود عقیم شدن دائم نیز، آن‌را جایز می دانند. در هر حال اگر این عمل، مستلزم نظر و لمس نامشروع باشد، تنها در صورت ضرورت فردی یا اجتماعی جایز است.

ضمائم:

پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[2]

حضرت آیت الله العظمی سیستانی(مد ظله العالی):

جایز است زن با عمل جراحى لوله‏هاى رحم را ببندد هر چند مستلزم این باشد که دیگر هرگز باردار نشود، ولى در صورتى که متوقف بر کشف قسمتى از بدن که ستر آن واجب باشد، یا دست زدن به قسمتى که لمس آن بدون دستکش حرام باشد این عمل جایز نیست، مگر در صورت ضرورت، همچون کسی که بچه‏‌دار شدن براى او ضرر داشته باشد. و جایز نیست عمل جراحى براى برداشتن رحم، یا تخمدان‌ها و مانند آن‌که ضرر مهمى مانند قطع عضو دارد، مگر این‌که بیمارى این ضرورت را ایجاب نماید. و حکم این مسئله تماماً درباره مرد نیز جارى است.

حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی(مد ظله العالی):

برای جلوگیری از انعقاد نطفه، استفاده از هر وسیله مشروعی که بی‌ضرر باشد، و باعث نقص مرد یا زن نشود (یعنی مرد یا زن برای همیشه از قابلیّت تولید مثل ساقط نگردد)، ذاتاً مجاز است؛ ولی اگر مستلزم نظر و لمس نامشروع باشد، تنها در صورت ضرورت فردی یا اجتماعی جایز است.

حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی(مد ظله العالی):

چنانچه موجب عقیمی کامل شود جایز نیست.

حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):

در صورتی‌که موجب عقیم شدن دائم نشود و امکان بازگشت داشته باشد، مانعی ندارد.