در فرض سؤال، باید از این عمل توبه و از خداوند طلب آمرزش کرد و در صورتی که - بدون عسر و حرج - امکان بازگشت به حالت طبیعی باشد، لازم است اقدام به آن نمود. البته برخی فقها[1] در این زمینه، تنها توبه را کافی شمرده‌اند.
 ضمائم:
پاسخ دفاتر مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[2]
حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):
فعلاً تکلیفی جز توبه ندارید.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
واجب نیست.
حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی (مد ظله العالی):
چنانچه اقدام نکردن موجب عقیمی دائم شود و امکان بازگشت بدون حرج وجود داشته باشد و مستلزم لمس و نظر حرام نباشد باید بازگشت انجام شود.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
باید توبه نمایید و در صورت امکان بازگشت باید جبران نمایید.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
در صورتی که بازگشت مشقت و هزینه‌ی زیادی نداشته باشد، باید به حالت سابق بازگردد.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی (مد ظله العالی):
باید توبه نمایید و در صورت امکان بازگشت باید جبران نمایید.

---