عمل آی وی اف (IVF)، از انواع تلقیح مصنوعی است و همانطور که در سؤال آمده از این عمل در درمان نازایی استفاده می‌شود. به این صورت که در آزمایشگاه اسپرم مرد و تخمک زن را گرفته و در دستگاههای مخصوص، آن را با هم تلقیح  و بارور می‌سازند و پس از آن دوباره به رحم زن منتقل می‌کنند.
نظر فقهی:
اگر اسپرم شوهر و تخمک زن در بیرون رحم یعنى در دستگاه مصنوعى به هم آمیخته و نطفه‌اى منعقد گردد، وارد کردن این نطفه (به هر یک از مراحل جنین که رسیده باشد) در رحم این همسر جایز است، امّا باید از مقدمات حرام اجتناب کنند و فرزندى که از این طریق متولد مى‌شود، فرزند همان زن و شوهر است و همۀ احکام شرعى فرزندان عادى را دارد.[1]
شایان ذکر است مقصود از مقدمات حرام در این مسئله، نگاه مرد نامحرم به بدن زن یا لمس آن است و همچنین انجام عمل استمنا توسط مرد براى تهیۀ اسپرم و یا تحمیل بارورسازى مصنوعى به مرد یا زن است. البته اگر این امر، جز با ارتکاب مقدمات حرام ممکن نباشد، در صورت ضرورت اشکال ندارد و منظور از ضرورت این است که مثلاً اگر این کار انجام نشود، زندگى زناشویى آنها مختل مى‌شود و یا زن گرفتار بیمارى مى‌گردد.[2]

---