از جمله مواردی که دروغ گفتن جایز است، جایی است که مصلحت مهمی در آن باشد. و این بر عهده هر مکلف است که باید اهم و مهم را تشخیص دهد. اگر دروغ گفتن مانع از بروز منکری بزرگ­تر از دروغ باشد، این وضعیت را می‌توان از موارد جواز دروغ دانست. البته باید مراقب بود که این دروغ، اثر معکوس به دنبال نداشته باشد.
امام رضا(ع) در این مورد می‌فرماید: «إِنَّ الرَّجُلَ لَیَصْدُقُ عَلَى أَخِیهِ فَیَنَالُهُ مِنْ صِدْقِهِ عَنَتٌ فَیَکُونُ کَذَّاباً عِنْدَ اللَّهِ‏ وَ إِنَّ الرَّجُلَ لَیَکْذِبُ‏ عَلَى أَخِیهِ یُرِیدُ بِهِ نَفْعَهُ فَیَکُونُ عِنْدَ اللَّهِ صَادِقا»؛[1] مردی ‌که در مورد برادر دینی خود سخن راستی می‌‌گوید و از آن سخن راست، زیانى به برادرش می‌‌رسد، نزد خدا دروغ‌گو به شمار خواهد آمد و مردی که در مورد برادر دینی خود سخن دروغی بگوید، اما هدف خیرخواهانه­ای از آن سخن دروغ داشته باشد ، نزد خدا راست‌گو به حساب می‌آید.

---