این پرسش، ناظر به احادیثی با این مضمون است که می‌فرماید: «الْعِلْمُ‏ نُورٌ یَقْذِفُهُ اللَّهُ فِی قَلْبِ مَنْ یَشَاء»؛[1] علم، نوری است که خدا آن‌را در دل هرکس می‌­‌خواهد می‌‌­اندازد.
در روایتی دیگر معروف به حدیث عنوان بصری در کتاب منیة المرید به نقل از امام صادق(ع) چنین  آمده است:
«لَیْسَ الْعِلْمُ بِکَثْرَةِ التَّعَلُّمِ وَ إِنَّمَا هُوَ نُورٌ یَقْذِفُهُ اللَّهُ تَعَالَى فِی قَلْبِ مَنْ یُرِیدُ اللَّهُ أَنْ یَهْدِیَه.‏..»؛^[2]
دانش با یادگیری زیاد به دست نمی‌آید؛ چرا که همانا علم، نوری است که خدا در قلب هر کس که هدایتش  را بخواهد، قرار می دهد.
اگرچه این روایت با سندی مُرسل نقل شده و در منابع اصلی حدیثی مشاهده نمی‌شود، ولی از نظر محتوا قابل قبول بوده و با توجه به روایات مختلفی که در این زمینه و با این مضمون نقل شده، مورد پذیرش است.
اما در‌باره این‌که منظور این روایات چه نوع دانشی است که مانند نور شمرده شده و روشنایی بخش است، روایاتی مشابه وجود دارد که می‌تواند پاسخ‌گوی این مسئله باشد:
هنگامی که آیۀ: «فَمَنْ یُرِدِ اللَّهُ أَنْ یَهْدِیَهُ یَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلام‏ ...»[3] نازل شد، یاران پیامبر(ص) از ایشان در مورد این آیه و «شرح صدر» توضیح خواستند. ایشان در پاسخی مشابه همان عبارت روایت قبلی را بیان فرمودند: «نُورٌ یَقْذِفُهُ‏ اللَّهُ فِی قَلْبِ الْمُؤْمِنِ ...»؛ شرح صدر، نوری است که خدا آن‌را در قلب مؤمن انداخته و سینۀ او را گشاده می­‌کند.
مجدداً از آن‌حضرت پرسیده شد که آیا نشانه‌­ای برای این هدیۀ پروردگار وجود دارد، تا قابل شناسایی باشد؟! ایشان فرمودند: بلی! روی آوردن به خانۀ جاودانی و کنده شدن از خانۀ فریب دهنده دنیا و آمادگی برای مرگ قبل از آمدنش![4]
با توجه به این روایت، شاید بتوان گفت که این علم و دانش مترادف با همان شرح صدری است که آثار آن در روایت فوق بیان شده است. بر این اساس، علم و دانشی نور به شمار می‌رود که توجه انسان به جهان آخرت را بیشتر نموده و پای­‌بندی او به دنیا را کمتر کند.