در حقیقت این پرسش به دو بخش تقسیم می­‌شود که جداگانه باید مورد بررسی قرار گیرد:
الف. اگر مرادتان از علوم تخصصی، دانش­‌هایی؛ نظیر تاریخ، صرف و نحو، بلاغت و فصاحت، منطق، فلسفه و ... است، اجتهاد فقهی و اصولی را نمی­‌توان از مقدمات لازم برای ورود به چنین علومی دانست، اگرچه می‌­دانیم هر فردی که از گسترۀ دانش بیشتری برخوردار باشد -به عنوان نمونه فقیهی مجتهد باشد که به مطالعات تاریخی نیز می­پردازد- به احتمال زیاد، نظرش در آن علم جدید نیز از انسجام بهتری برخوردار خواهد بود.
ب. اگرچه برخی مسائل فرعی که در یکی دو قرن اخیر در علم «اصول فقه» مطرح می­‌شود، نقش مستقیمی در کسب ملکۀ اجتهاد نداشته و شاید اجتهاد بدون آنها نیز امکان­‌پذیر باشد، اما بدون صاحب­‌نظر شدن در مسائل کلی و بنیادین علم «اصول فقه»، نمی­‌توان منتظر به وجود آمدن «ملکۀ اجتهاد» بود.