مراجع عظام تقلید در این باره می‌گویند:

"پوست هاى مختصر لب و جاهاى دیگر بدن که موقع افتادنشان رسیده، اگر چه آنها را بکنند پاک است، ولى بنابر احتیاط واجب باید از پوستى که موقع افتادنش نرسیده و آن را کنده‏اند اجتناب نمایند".[1] در هر حال اصل کندن پوستهاى مختصرى که خشک شده است، مانعى ندارد.^[2] و تا زمانی که پوست کنده شده کاملاً از بدن جدا نشود پاک است.

همچنین پاسخ حضرت آیت الله هادوی تهرانی(دامت برکاته) در باره پرسش مذکور چنین است:

اگر این پوست‌های جدا شده در نظر عرف مردم، عضوی از اعضای بدن، هرچند به عنوان عضو کوچکی محسوب شوند، نجس هستند در غیر این صورت پاک اند؛ مثلاً اگر بند انگشت که یک قسمت کوچک بدن است، قطع شود، در نظر عرف عضوی جدا شده است و نجس است اما بر پوست های مختصری که معمولاً از لب و سر انگشتان بدن جدا می‌شود، عضو بدن صدق نمی کند. بنابر این پاک هستند. لینک به سایت استفتائات

[1]. امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده: بنی‌هاشمی خمینی، سید محمدحسین، ج ‏1، ص 70 ، م 91، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ هشتم، 1424ق.

[2]. آیت الله تبریزى، جواد، استفتاءات جدید، ج‌1، ص 509، قم، اول، بی‌تا.