وضو و غسل دو تکلیف الهی مستقل هستند و در  مواردی که یکی از این دو، تکلیف انسان باشد، افضلیت معنا نخواهد داشت و هیچ‌کدام جای دیگری را نخواهد گرفت.
اما در مواردی که توصیه شده باشد یکی از این دو طهارت را انجام دهیم، ظاهر امر آن است که غسل فضیلت بیشتری داشته باشد. برای نمونه؛ خواب در حال جنابت از کارهایی است که در آموزه‌های دینی مکروه شمرده شده است و برای بر طرف شدن کراهت، سفارش به غسل جنابت (گرچه وقت نماز نرسیده باشد) و یا وضو شده است با این حال غسل از فضیلت بیشتری برخوردار است:
سماعه گوید: از امام صادق(ع) پرسیدم درباره شخصی که جنب شده است و می‌خواهد بخوابد [وظیفه‌اش چیست]؟ آن حضرت فرمود: «اگر دوست داشت وضو بگیرد، ولی غسل کردن برای چنین فردی برتر است، با آنکه بدون غسل و وضو هم اگر بخوابد پس  به خواست خداوند چیزی بر او نیست [یعنی کار حرامی مرتکب نشده است]».[1]
شیخ مفید در مقنعه می‌نویسد: «و الغسل‏ لزیارة النبی و الأئمة سنة و یجزى عنه فی البرد و عند العجلة و العلل الوضوء و إن کان الغسل أفضل‏ و أعظم أجرا عند التمکن منه»؛[2] غسل برای زیارت پیامبر خدا(ص) و ائمه اطهار(ع) برتر از وضو است و در هنگام سرما و عجله و مانند آن وضو کفایت می‌نماید و اگر چه برای کسی که می‌تواند غسل نماید، ثواب غسل بیشتر است.
شاید دلیل آن نیز دشوارتر بودن غسل است؛ چنانچه در روایتی به نقل از رسول خدا (ص) آمده است: «أَفْضَلُ الْأَعْمَالِ أَحْمَزُهَا»؛[3] برترین اعمال سخت‌ترین آنها است.

---