1. روزه در تعالیم اسلامی جایگاه ویژه دارد، در این باره پاسخ 15444 را مطالعه کنید.
2. این اهمیت و جایگاه ویژه تا جایی است که خداوند بوی بد دهان روزه‌دار را بر بوی خوش عطر ترجیح می‌دهد. روایت در این مورد چنین می‌گوید: «وَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ مَاجِیلَوَیْهِ عَنْ عَمِّهِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی الْقَاسِمِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعِیدٍ عَنْ فَضَالَةَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنِ الصَّادِقِ (ع) قَالَ: خُلُوفُ‏ فَمِ‏ الصَّائِمِ أَفْضَلُ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ رَائِحَةِ الْمِسْکِ»؛[1] راوی از امام صادق(ع) نقل می‌کند بوى ناخوش‏ دهان روزه‏ دار، پیش پروردگار از بوى خوش مشک(عطر) بهتر است؛ از این جهت شخص روزه‌دار نه تنها نباید نگران باشد که باید مباهات کند.‏
3. بوی بد و مشمئز کننده، گاه از سر بی مبالاتی در امر نظافت و بهداشت است؛ مانند مسواک نزدن، یا استحمام نکردن، که موارد این چنینی هم در عرف جامعه مورد پذیرش نیست، و هم مورد نهی دین است. اما اگر همین مسئله در راستای ارزش‌های دینی باشد، این حالت را نخواهد داشت و مورد پذیرش جامعه و مردم خواهد بود.
4. بوی بد دهان معمولاً ناشی از خالی بودن معده است و این موضوع در عرف روزه‌داران مایه تنفر نیست، بلکه امر عادی به نظر می‌رسد.
5. امروزه متخصصان تغذیه برای جلوگیری از بوی بد دهان توصیه‌هایی در مورد نوع غذا در هنگام سحر دارند که عمل کردن به دستورات آنها می‌تواند در این مورد راه‌گشا باشد.

---