اگر می‌دانید آن کبوتر صاحب دارد و با رها کردنش، نزد صاحبش برمی‌گردد، باید آن‌را رها کنید و اگر یقین ندارید که ملک کسی است، می‌توانید آن‌را برای خود بردارید و اگر صاحبش پیدا شد، به او برگردانید. در غیر این صورت، اگر از پیدا کردن صاحبش مأیوس هستید، با هماهنگی با نماینده مرجعتان، مبلغ آن(یا خودش) را از طرف صاحبش صدقه دهید.
ضمائم:
پاسخ دفاتر مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[1]
حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):
آنچه که از حیوان مانند مرغ و کبوتر از حیواناتی که صاحبش شناخته شده نیست داخل خانه انسان شود ظاهراً از لقطه خارج می‌باشد، بلکه داخل در مجهول‌المالک است، پس از صاحب آن جستجو می‌شود و در وقتی که از پیدا کردن صاحب آن مأیوس شد آن را صدقه می‌دهد و فحصِ لازم به قدر متعارف در این گونه موارد به این است که از همسایه‌ها و خانه‌ها و آبادانی‌های نزدیک سؤال کنید. و جایز است پرندگانی مانند کبوتر را که پرواز می‌کنند و معلوم نباشد که صاحبی داشته باشد تملک نمایید و فحص واجب نیست و احوط در جایی که می‌داند که مالک دارد ـ ولو از جهت نشانه‌ای که بر آن است ـ با آن معامله مجهول‌المالک نمایید به این نحو که از طرف صاحبش به فقیر صدقه بدهید و بنابر احتیاط از حاکم شرع اجازه بگیرید.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
چنانچه می‌دانید مال کسی است حکم مجهول المالک را دارد که بعد از فحص و یأس از صاحب او باید صدقه داده شود ولی اگر شک دارید و ضمناً پرهای او کامل باشد و اماره‌ای هم بر ملکیت دیگری بر او نباشد تملک آن جایز است.
حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی (مد ظله العالی):
می‌توانید برای خود بردارید.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
اگر یقین ندارید ملک کسی بوده می‌توانید برای خود بردارید در غیر این صورت هم اگر نشانه ندارد یا از پیدا کردن صاحبش مأیوسید باید خودش یا قیمتش را با اجازه مجتهد صدقه دهید.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
چنانچه مطمئن باشد که اگر آن را رها کند، به سوی صاحبش بر می‌گردد، آن را رها کند.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):
در فرض سؤال، مجهول المالک است و اگر از پیدا کردن صاحب آن مأیوس است باید با اجازه مجتهد به وظیفه رد مظالم عمل نماید.
 

---