امام علی(ع) در زمان حکومت خود، نامه‌های متعددی را به افراد مختلفی نگاشته است که بخشی از کتاب شریف «نهج ‌البلاغه»، به همین نامه‌ها اختصاص دارد. در بین این نامه‌ها، نامه‌ای از آن‌حضرت به معاویه وجود دارد که حضرت علی(ع) در آن نامه، معاویه را فردی دانسته که در دنیا غرق شده و مطیع کامل شیطان گشته، و او را از ادامه دادن این حالت برحذر داشته است. در ادامه، به او هشدار داده است: «فَإِنَّکَ مُتْرَفٌ قَدْ أَخَذَ الشَّیْطَانُ مِنْکَ مَأْخَذَهُ وَ بَلَغَ فِیکَ أَمَلَهُ وَ جَرَى مِنْکَ مَجْرَى الرُّوحِ وَ الدَّم‏»؛[1] تو کسی هستی که ثروت‌مندی، تو را به طغیان کشیده است. شیطان در تو جا گرفته و از طریق تو به آرزویش رسیده و مانند روح و خونت، در سراسر وجودت جریان پیدا کرده است.
ابن ابی الحدید در توضیح این فقره از نامه می‌گوید: یعنی شیطان خرد و عقلت را از تو گرفته. انتهای این عبارت نیز اشاره به روایت پیامبر(ص) دارد که فرمود: «شیطان همانند خون، در وجود فرزندان آدم جریان دارد».[2]           

---