عین عبارت این دعاها که معمولاً در سجده پایانی نمازها خوانده می‌شود، در روایات وجود ندارد، ولی می‌توان آنها را برگرفته از روایاتی دانست که به محتوای این جملات اشاره دارند؛ و بخش‌های مختلف این دعاها به صورت پراکنده در احادیث یافت می‌شود. از این‌رو؛ خواندن آن در سجده پایانی نماز به عنوان یک دعا اشکالی ندارد.
الف. «یا لطیف ارحم عبدک الضعیف»: بخش ابتدایی این عبارت (یا لطیف) در دعای مخصوص شب‌های دهه آخر ماه رمضان وارده شده: «...یَا عَلِیمُ یَا اللَّهُ یَا لَطِیفُ‏ یَا اللَّه‏ ...».[1] و بخش دوم این دعا را می‌توان در دعای روز عرفه که از امام صادق(ع) روایت شده، مشاهده کرد: «... فَارْحَمْ‏ عَبْدَکَ‏ الضَّعِیفَ‏ عَمَلًا الْجَسِیم‏ ...».[2]
ب. «یا ولیّ العافیة أسئلک العافیة عافیة الدنیا و الآخرة»: بخش‌های مختلف این دعا در ادعیه زیر آمده:
بخش اول این دعا (یا ولی العافیة) در دعایی از امام رضا(ع) که آن‌را هنگام قرار گرفتن در محاذات با حجر الأسود در هنگام طواف خوانده، وجود دارد: «... یَا اللَّهُ یَا وَلِیَ‏ الْعَافِیَةِ وَ یَا خَالِقَ الْعَافِیَةِ وَ یَا رَازِقَ الْعَافِیَة...».[3] بخش دیگر این دعا نیز در دعای استهلال ماه محرم آمده: «اللّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ الْعافِیَةَ عافِیَةً تَتْبَعُها عافِیَةٌ، شافِیَةٌ کافِیَةٌ، عافِیَةَ الدُّنْیا وَ الاخِرَة».[4]

---