1. در غسل لازم است آب به همه جاى بدن برسد و در صورت عدم توانایی، باید به نحوى نایب گرفت که آب را به بدن برساند، مگر اینکه اصلاً امکان رساندن آب به برخی اعضا نباشد، مثل اینکه اعضا به هم چسبیده باشد.
با این حال، برخی از فقها[1] در این‌باره می‌گویند، در صورت عدم قدرت همان مقدار که می‌تواند، کافی است.
2. در فرض سؤال، غسل صحیح نیست و باید هر مقدارى از نمازهایى که فرد یقین دارد با چنین غسلى خوانده‌، قضا نماید.
ضمائم:
پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[2]
حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):
لازم است آب به همه جاى بدن برسد و در صورت عدم امکان باید به نحوى نایب بگیرید که آب را به بدن شما برساند و در غیر این صورت غسل صحیح نیست و هر مقدارى از نمازهایى که یقین دارید با چنین غسلى خوانده‌اید، اعاده نمایید.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
نمازهایی که با چنین غسل ناقصی خوانده‌اید قضا کنید.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):
در صورت عدم قدرت همان مقدار که می‌تواند کافی است.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
1و2. چنانچه امکان رساندن آب به تمام بدن باشد فرق بین معلول و غیر معلول نیست و در فرض سؤال که می‌توانسته آب را به همه جا برساند و نرسانده، غسل‌ها باطل و نمازها باید قضا شود و اگر امکان رساندن آب به برخی اعضا نباشد مثل آنکه اعضا به هم چسبیده باشد غسل به همان صورت کفایت می‌کند.

---