حق قصاص از حقوقی است که در اثر جنایت عمدی[1] به وجود می‌آید[2] و چون جنایت بر خود مجنی علیه وارد شده است، طبعاً حق قصاص برای خود او به وجود می‌آید. حال اگر مجنی علیه قبل از انجام قصاص یا بخشش آن، از دنیا برود این حق علی القاعده باید مانند دیگر حقوق مکتسبه؛ نظیر حق شفعه، حق خیار و...، به وارثان او انتقال یابد،[3] اما در حق قصاص، بسیاری از فقها می‌گویند؛ حق قصاص از این قاعده استثنا شده است؛ یعنی زن و مرد از حق قصاص یکدیگر ارث نمی‌برند. البته اگر وارث‌ها قصاص نکنند و دیه بگیرند زن و مرد به نسبت سهمشان از دیه ارث می‌برند.[4]
اما نظری هم وجود دارد مبنی بر اینکه هر کسی که از مال ارث می‌برد از دیه ارث می‌برد و هر کسی که از دیه ارث می‌برد از قصاص نیز ارث می‌برد. بنابراین زن و شوهر همان‌گونه که از دیه یکدیگر ارث می‌برند از قصاص نیز ارث می‌برند.[5]
ماده 353 قانون مجازات اسلامی در همین ارتباط است و می‌گوید: «هرگاه صاحب حق قصاص(یعنی کسی که جنایت بر او انجام شده است) فوت کند، حق قصاص به ورثه او می‌رسد، حتی اگر ( آن وارث) همسر مجنیٌ علیه باشد».
یعنی اگر کسی زنی را به طور عمد به قتل رساند شوهرش می‌تواند مانند دیگر وارثان این زن درخواست قصاص جانی را نماید، هم‌چنین اگر کسی مردی را به طور عمد به قتل رساند، زنش می‌تواند مانند دیگر وارثان مرد، درخواست قصاص جانی را نماید.
برای اطلاع بیشتر ر.ک: ارث بردن حق قصاص بین زن و شوهر، سؤال 6732.

---