حضرت زینب(س) در همراهی برادرش امام حسین(ع) در سفر کربلا مضطر نبوده، بلکه با اختیار خویش این راه دشوار را انتخاب کردند، اما اسارت ایشان و حاضر شدن در دار الإماره ابن زیاد و دربار یزید از روی اجبار بوده و اجبار نیز نوعی اضطرار است. به همین دلیل، حضرتشان در برخی مقاطع دچار اضطرار شده‌اند همان‌گونه که امام زمان(عج) را در زمان غیبت می‌توان به نوعی مضطر دانست.
اما این‌که چرا برخی توصیه می‌کنند که به ایشان مضطر گفته نشود شاید به دلیل معنای دوپهلوی آن باشد. برای نمونه، کلمه «بیچاره» که همان معنای فارسی «مضطر» است، گاه در تعابیر تحقیرآمیز و توهین‌آلود مورد استفاده قرار می‌گیرد و اگر استفاده از واژه «مضطر» برای حضرت زینب(س) نشانگر نوعی ضعف و زبونی باشد، استفاده از آن روا نیست، اما اگر شیوه سخن به گونه‌ای باشد که توهین و تحقیری از این کلمه برداشت نشود، استفاده از آن ایرادی نخواهد داشت.
در مورد تعابیری چون «زین العابدین بیمار» نیز باید به همین نکته توجه داشت.