شعر و شاعری در بین همه ملت‌ها بخصوص عرب‌زبانان جایگاه رفیعی داشته و دارد. اسلام؛ ضمن تایید چنین فرهنگی، اما سعی دارد تا انسان­ها را از تلف کردن­ وقت و احیاناً گمراه‌کردن مردم به وسیله سرودن اشعار بی‌محتوا یا دروغ، بر‌حذر دارد و این خصلت و هنر انسانی را در راستای تعالی نوع بشر قرار دهد. توصیه بزرگان دین به سرودن اشعار حکمت‌آمیز و پرهیز از سرودن اشعاری که در خدمت منافع ظالمان و شهوترانان است از جمله این سفارش‌هاست. از طرفی در برخی از زمان­ها و مکان­ها که وقت و مکان مناسبی برای ارتباط برقرار کردن بهتر و سریعتر با خداوند است، اشتغال به اشعاری که در راستای این ارتباط الهی نباشد، مکروه به شمار آمده و نهی شده است تا چنین فرصت‌هایی از دست نرود اما واضح است که سرودن و خواندن اشعار حکمت‌آمیز در این ایام و غیر آن اشکالی ندارد.
ضمائم:
پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال،چنین است:[1]
حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):
دلیلی بر کراهت مطلق شعر در شب جمعه و روز آن و سایر شب‌ها وجود ندارد.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
نگاه به مجموع روایاتى که در این زمینه وارد شده، نشان مى‏‌دهد که مراد از شعر مکروه، اشعار باطلى است که به خصوص در زمان‌هاى جاهلیّت براى هجو و بدنام‌کردن کسى به کار گرفته مى‌شده و یا خیال‌‌پردازى‌هایى بود که در زمینه عشق‌هاى مجازى و در وصف زیبارویان از زنان و در راستاى ارضاى شهوترانی‌هاى غیرمجاز سروده و یا خوانده مى‏‌شد.
بنابراین، مقصود از «مکروه‌بودن شعر حق»، اشعار غیر دروغ و مطابق واقع است. یعنى راوى سؤال مى‏‌کند: اگرچه دروغ نباشد و محتواى شعر واقعیّت داشته باشد؟ حضرت جواب مى‌دهد: آرى، شعرى که خالى از حکمت باشد و بى‌هدف سروده یا خوانده شود، مکروه است اگرچه دروغ نباشد، و الّا چگونه مى‌‏توان پذیرفت خواندن اشعار فراوانى که سراینده آن خود اهل‏بیت عصمت(ع) هستند در شب یا روز جمعه کراهت داشته باشد؟!
برای مطالعه بیشتر در این زمینه، می‌توانید به کتاب «مفاتیح نوین‏» ذیل عنوان «اعمال شب جمعه» مراجعه فرمایید.

---