در آیات متعددی از قرآن، تاکید شده‌ است که؛ اگر خداوند اراده کند که به کسی خیری برساند، کسی نمی‌تواند مانع رساندن این خیر شود و اگر اراده کرده باشد که کسی دچار زیانی شود، هیچ‌کس قادر نخواهد بود که از آن موجود حمایت کند و آن ضرر را از او دفع کند:
1. «هر رحمتى را که خداوند براى مردم بگشاید (رحمت‌هاى معنوى و مادى) هرگز آن‌را بازدارنده‌اى نیست، و هر چه را بازدارد هرگز آن‌را پس از او گشاینده‌اى نباشد، و او عزیز و حکیم است».[2]
3. «بگو: چه کسى می‌تواند شما را در برابر اراده خدا حفظ کند اگر او بدى یا رحمتى را براى شما اراده کند؟! و آنها جز خدا هیچ سرپرست و یاورى براى خود نخواهند یافت».[1]. فاطر، 2.

[3]. احزاب، 17.