هر معجزه‌ با توجه به این‌که موضوعی خارق العاده است، موجب تعجب سایرین می‌شود.
برخی معجزات ممکن است در نگاه اول، گمان‌های بد را برانگیزاند ولی تفاوت آنجاست که بر خلاف عموم مردم در مورد خدا و اولیای ویژه الهی، اگر سوء‌ ظنی هم اتفاق افتد، آنان قدرت برطرف کردنش را دارند و آن بدگمانی اولیه در معجزات هم دارای حکمتی است که نمی‌توان آن را به رفتار مردم عادی سرایت داد. به همین دلیل، فردی مانند خضر(ع) برای نشان‌دادن علم لدنی خود به رفتاری دست می‌زند که موسی(ع) را برآشفته و بدگمان می‌کند.
در همین راستا اگر امر دائر باشد میان آن‌که مریم(س) بدون همسر باردار نشود تا مورد سوء ‌ظن قرار نگیرد، و یا این‌که بنابر مصالحی بدون همسر باردار شود، و لو این‌که در مراحل اولیه موجب بدگمانی سایرین ‌شود، در این‌جا بنا بر مصلحت مهم‌تری که نشان‌دادن اعجاز پروردگار است، تولد عیسی(ع) بدون پدر رخ خواهد داد و البته بعدها با اعجازی دیگر، بدگمانی‌ها برطرف خواهد شد.
با توجه به این‌که کیفیت به دنیا آمدن عیسی(ع) یکی از معجزات بزرگ خداوند است که به این طریق هم نبوت حضرتشان اثبات شده و هم موجبات هدایت کسانی که قلوبشان را برای هدایت آماده کرده‌اند فراهم می‌شود؛ تولدشان از مادری بدون شوهر مهم‌تر از جلوگیری از بدگمانی‌های اولیه است و می‌دانیم که خداوند با معجزات دیگری مانند سخن گفتن در گهواره بدگمانی‌ها را برطرف و دامن مریم(س) را از هر گناهی پاک نشان داد.[1]
علاوه بر آن، این مسئله می‌تواند امتحان و آزمایشی برای مردم هم باشد که با وجود ادله و براهین قطعی بر پاک بودن مریم(س)، آیا باز هم بر بدگمانی خودشان بوده و یا آنکه به دلیل بدگمانی اولیه خود از خداوند طلب مغفرت می‌نمایند.

---