بر اساس شواهد تاریخی پیامبر اکرم(ص) عنایت ویژه‌ای به نگارش علم و حدیث داشتند.[1] در همین راستا روایتی وجود دارد که بر اساس آن، پیامبر اسلام(ص) در زمان حیات خود به عبدالله بن عمرو بن عاص اجازه نگارش احادیث را دادند که همین اجازه دلالت بر ارزشمند بودن نگارش حدیث و اکتفا نکردن به حفظ آن می‌کند. چیزی که بعدها در زمان خلیفه دوم ممنوع شد! اکنون بدون بررسی سندی، به نقل این گزارش می‌پردازیم:
1. مجاهد: «نزد عبدالله بن عمرو بن عاص کتاب و صحیفه‌اى دیده و از او پرسیدم که چیست؟! او پاسخ داد: این سخنی راست است، آنچه از شخص پیامبر(ص) شنیده‌ام، در این صحیفه نوشته‌ام و میان من و آن‌حضرت هیچ واسطه‌ای نبوده است».[2]
2. خالد بن یزید اسکندرانى: « عبدالله بن عمرو بن عاص از پیامبر اسلام(ص) پرسید: اى رسول خدا! من احادیثى از شما می‌شنوم که دوست دارم براى این‌که درک بهتری از آنها داشته باشم، آنها را بنگارم و از دستم براى ثبت آنها یارى جویم. (آیا اجازه دارم)؟!، فرمودند: آرى».[3]