رابطه‌ی روح و بدن از مباحث مهم و دشوار فلسفی و کلامی است که از قرن‌های گذشته تاکنون آراء و نظریات مختلفی از سوی اندیشمندان ارائه شده است. اما آنچه بر اساس مباحث حکمت متعالیه می‌توان گفت این است که روح یا نفس دارای مراحل و مراتب است و در هر مرحله و مرتبه‌ای دارای بدن و جسم ویژه است؛[1] روح در عالم دنیا از آنجا که مجرد تام و کامل نیست، در غالب افعال و کارها تعلق و وابستگی به بدن دارد؛ اما هنگامی که مرگ او در دنیا فرا برسد و رابطه‌ی او با بدن قطع گردد، وارد مرحله‌ی بالاتر می‌شود، این مرحله که آن مرتبه و عالم برزخ می‌نامند از بدنی متناسب آن یعنی بدن مثالی و برزخی بهره‌مند است؛ چنان‌که در عالم قیامت و معاد از بدن و جسمی متناسب با آن مرتبه برخوردار است.
بنابراین هیچ بعدی ندارد که روح پس از مرگ بدون نیاز به بدن مادی بتواند برخی از کارها مانند یادآوری خاطرات، شناختن اولاد و نزدیکان و محل زندگی و ... را انجام دهد و یا حتی تمام اطلاعات موجود در سلول خاکستری به جای دیگری منتقل شود و درک این موضوع، امروزه چندان دشوار نیست زیرا به عنوان نمونه می‌دانیم که تمام اطلاعات موجود در یک سیستم رایانه‌ای در هارد آن ذخیره‌سازی می‌شود، اما این امکان هم وجود دارد که حتی بدون استفاده از سیم رابط و تنها به صورت امواج، تمام این اطلاعات به جای دیگری چون بانک اطلاعات مرکزی منتقل شود و حتی با نابود شدن هارد دیسک اولیه، تمام این اطلاعات قابل بازیابی باشد. با این وجود، آیا خداوند این توانایی را ندارد که تمام اطلاعات ثبت و ضبط شده در سلولهای خاکستری مغز را به عنصری دیگر منتقل نماید؟! [2]

---