"مالک بن الحارث بن عبد یغوث بن سلمه بن ربیعه بن الحارث بن خریمه بن سعد بن مالک بن النخع" از خانواده‌های اصیل و برومند طایفه نخع و مذحج یمن برخاسته است.[1] وی در زمان جاهلیت و قبل از اسلام به دنیا آمد،[2] اما در مورد عقیده او و طایفه‌اش و این‌که چه زمانی مسلمان شده‌اند در کتاب‌های تاریخی مطلبی ثبت نشده و حدیث یا شبه حدیثی بر آن یافت نشده است.[3] برخی از نویسندگاه احتمال داده‌اند مسلمان شدن قبیله‌های بزرگ یمن چون «نخع»، «مذحج»، «همْدان» و ... پس از عزیمت امام علی (ع) به آن جا در سال دهم هجری به دستور پیامبر بود که گروه گروه به اسلام گرویدند.[4]

این خانواده اصیل عرب در زمان خلافت ابوبکر به شام آمدند و سپس راهی کوفه شده و در آن جا ساکن شدند و رفته رفته طوایف عظیمی از آنها در آن سرزمین به وجود آمد. از نسل مالک دودمان عظیمی به نام «بنو مالک»، «بنو ابراهیم» و غیره به وجود آمد. هم اکنون در عراق خانواده‌های شریفی چون خاندان آل کاشف الغطاء و آل شیخ راضی به مالک اشتر منتسب هستند.

از مالک دو فرزند در تاریخ ذکر شده است: اسحاق و ابراهیم. اسحاق در کربلا از یاران با وفای امام حسین (ع) بود و پس از حبیب بن مظاهر به میدان جنگ رفت و به درجه رفیع شهادت نائل شد.[5] ابراهیم فرزند برومند مالک اشتر، فردی شجاع و یکه‌تاز میدان نبرد، شیعه و دوستدار اهل بیت بود. وی در شیعه بودنش محکم و مطمئن بود و نه تنها از لحاظ روحیات و اخلاقیات شبیه پدرش بود، بلکه در ظاهر و صورت نیز مانند مالک بود.[6] ذهبی از سیره نگاران اهل سنت در مورد او نوشته است: «ابراهیم مانند پدرش از قهرمانان و بزرگان و شخص فاضلی بود».[7]

ابراهیم در قیام خون‌خواهانه مختار ثقفی شرکت کرد و به عنوان سردار رشید سپاه مختار منصوب شد. وی با شجاعت و یکه‌تازی بی‌مانندش توانست بر دشمنان اهل بیت پیروز شود و بسیاری از قاتلان امام حسین (ع) را به سزای اعمالشان برساند. وی شخص ابن زیاد را در روز دهم محرم الحرام سال 67ق به هلاکت رساند.[8]

در کتاب‌های تاریخ نام پنج تن در زمره فرزندان ابراهیم به چشم می‌خورد: نعمان، مالک، محمد، قاسم و خولان. از میان فرزندان ابراهیم محمد و قاسم از راویان حدیث بوده‌اند.[9]

برای آگاهی بیشتر نک: امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، ج 2 ، ص 200، دارالتعارف للمطبوعات، بیروت، 1406ه ق.