برخی از مفسران بر این باورند که تکرار «بسم الله الرحمن الرحیم» در قرآن کریم نشانۀ اختلاف معنا و تفسیر آن در هر سوره است. دلیل عمده‌ی آنان این است که بسم الله در هر سوره‌ای جزء آن سوره است، و چون مضامین و معارف سوره‌های قرآن با یکدیگر متفاوت است، معنای بسم الله نیز در سوره‌ها مختلف بوده و با محتوای آن سوره هماهنگ خواهد بود؛ زیرا به منزلۀ عنوان و تابلو آن سوره است. و در هر سوره درجه‌ای از درجات و شأنی از شئون الوهیت خدای سبحان و رحمانیت و رحیمیت او را بازگو می‌کند.[1]

همان‌گونه که ملاحظه شد گروهی از مفسران، این موضوع را به صورت کلی مطرح کردند؛ اما مفسری را نیافتیم که به صورت جزئی در تمام سوره‌ها آن‌را تطبیق کند و معنا و تفسیر جداگانه‌ای برای بسم الله در ابتدای هر سوره و مطابق با آن سوره، عرضه نماید.

[1]. ر. ک: جوادی آملی، عبدالله، تسنیم تفسیر قرآن کریم، ج 1، ص 289- 292، قم، مرکز نشر اسراء، 1381ش.