کانت در جهت اثبات وجود خداوند، برهانی را ارائه می‌کند که به «برهان اخلاقی» مشهور است. او استدلال می‌کند که عقلِ عملی حکم می‌کند که انسان وظیفه دارد به دنبال خیر تام باشد. خیر تام شامل فضیلت کامل و سعادت کامل است. همچنین عقل عملی حکم می‌کند که هر وظیفه‌‌ای تنها در صورتی بر عهده‌ی مکلف است که از عهده‌ی آن برآید و مهیا کردن شرایط جهان خارج برای رسیدن به خیر استعلایی، از عهده‌ی انسان خارج است. پس باید خالقی در طبیعت این هماهنگی را برقرار سازد که همان خدا است. این نوع استدلال ابداع کانت است؛ چرا که پیشینیان از اثبات وجود خداوند تعهد اخلاقی را نتیجه می‌گرفتند، اما کانت مسیر عکس را می‌پیماید.[1]
معروف‌‌ترین برهان ملاصدرا در اثبات خداوند به «برهان صدیقین» مشهور است.[2] البته ملاصدرا از برهان حرکت نیز برای اثبات خدا استدلال می‌آورد.[3]

---