دعاهای صادر شده از معصومان(ع) علاوه بر آن‌که مناجات آن‌حضرات(ع) با خداوند متعال است، جنبۀ آموزشی داشته و برای استفادۀ پیروان آنها است؛ لذا پیروان آن‌حضرات(ع) می‌توانند از این دعاها کمک بگیرند. البته برخی از سخنان و مناجات‌های وارده از ائمه(ع) در معرفی خودشان است، اما پیروانشان می‌توانند به نیابت از آن‌حضرات(ع) و یا شناخت مقام و جایگاه آنان در خلقت،[1] و سپس معرفی آنان به دیگران آن‌را قرائت نمایند.

به عنوان نمونه، دعای امام حسین(ع) که خواندن آن در روز سوم ماه شعبان سفارش شده است، از قسم دوم است؛ چراکه امام(ع) در این دعا به خدای متعال عرض می‌کند: «...احْکمْ بَینَنَا وَ بَینَ قَوْمِنَا فَإِنَّهُمْ غَرُّونَا وَ خَدَعُونَا وَ خَذَلُونَا وَ غَدَرُوا بِنَا وَ قَتَلُونَا وَ نَحْنُ عِتْرَةُ نَبِیک وَ وُلْدُ حَبِیبِک مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ...»؛[2] خدایا بین ما و بین قوم ما حکم کن؛ زیرا ایشان ما را فریفتند و به ما نیرنگ زدند و دست از یارى ما کشیدند و با ما بی‌وفایى کرده، ما را کشتند با این‌که ما عترت پیامبر(ص) تو هستیم.

اگرچه ما مصداق این فرازهای دعا نیستیم و معنا ندارد که به خدا عرضه کنیم که قوم ما، پیمان‌شکنی کرده، ما را فریفتند و ...، اما باید توجه داشت که در خواندن این فرازها از دعا در حقیقت نوعی مقتل‌خوانی می‌کنیم و به عبارتی برای اقامه مصیبت بر امام حسین(ع) فرازهایی از دعای حضرتشان را بازخوانی می‌کنیم، چنانچه دیگر سخنان حضرتشان در روز عاشورا را نیز هنگام روضه‌خوانی نقل می‌کنیم.[3]

از این‌رو، خواندن چنین فرازهایی با نیت بازخوانی دعای اهل‌بیت(ع) اشکال و ایرادی نداشته و دروغ به شمار نمی‌آید.

[1].«جایگاه امام در خلقت»، 11011؛ «جایگاه امامت در آیه «و اعتصموا بحبل الله جمیعا»، 81228.

[2]. شیخ طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجد و سلاح المتعبّد، ج 2، ص 827، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، چاپ اول، 1411ق.

[3]. «سخنان امام حسین(ع) در شب عاشورا خطاب به یاران»، 11465؛ «واسطه قرار دادن ائمه(ع) در دعا»، 16512؛ «ترک اولی از معصوم»، 7880.