«أنا مِن العَرَب و لیس العربُ مِنّی»؛ من از عربم و عرب از من نیست.
«أنا من العرب و لَیث العرب منّی»؛ من از عربم و شیر عرب از من است.
با جست‌وجویی که در منابع روایی و تاریخی انجام شد، عبارات فوق که در فضای مجازی به پیامبر اسلام(ص) نسبت داده می‌شود، در متون اولیه و قابل استناد مشاهده نشد. البته عبارت اول را در کتاب «تحفة الملوک» نوشته جعفر بن أبى إسحاق دارابى کشفى‏ (متوفای 1267ق)[1] یافتیم که آن‌را از پیامبر(ص) بدون سند و منبعی نقل کرده است.[2]
«تحفة الملوک» کتابى است به زبان فارسى در حکمت سیاسى. «دارابی کشفى» این کتاب را به درخواست شاهزاده محمدتقى میرزا در سال 1233ق تألیف کرده و ضمن قصیده‌اى که در پایان کتاب درج شده است، آن‌را به فتحعلی‌شاه قاجار تقدیم نموده است.[3]
عبارت دوم «انا من العرب و لیث العرب منی» را در منابع در دسترس نیافتیم.
به هرحال ناگفته نماند؛ با توجه به این‌که قرآن، ملاک برتری و شرف را در تقوا و اعمال انسان‌ها بیان می‌کند و فضیلت‌های قومی و قبیله‌ای را رد می‌کند، روایاتی که یک نژاد را به صورت کلی تأیید و یا تکذیب می‌کند، مورد پذیرش نیست.

---