«یسع» نام یکی از معدود پیامبرانی است که نامش در قرآن کریم و در کنار نام پیامبران بزرگی؛ مانند اسماعیل آمده است:
«وَ اذْکُرْ إِسْماعِیلَ وَ الْیَسَعَ وَ ذَا الْکِفْلِ وَ کُلٌّ مِنَ الْأَخْیارِ»؛[1] و به یاد بیاور «اسماعیل» و «یسع» و «ذا الکفل» را که همه از نیکان بودند.
این نام به صورت‌های مختلف قرائت شده است که قرائت مشهور آن «الیَسَع» - به فتح یا و سین- است که الف و لام تعریف بر سر «یسع» بر وزن «أَسَد» درآمده است. در قرائتى دیگر، نام این پیامبر «اللَّیسَع» بر وزن «الفَیعَل» خوانده شده است که در این‌صورت، حرف تعریف بر نام «لَیسَع» داخل شده است که گفته شده از ماده «لسع»، به معناى گزیدن است.[2]
در این‌که  «یسع» چگونه نامى است و اشاره به کدام‌یک از پیامبران است، در میان مفسران و ادباى عرب محل گفت‌وگو است؛ بعضی می‌گویند؛ حق این است که این نام عجمی و غیر عربی است.[3] در همین راستا بعضى آن‌را نامی عبرى می‌دانند که در اصل «یوشع» بود، سپس «الف و لام» به آن داخل شد و حرف «شین» تبدیل به «سین» گردیده است. بعضى معتقدند اسم عربى است که از یسع (فعل مضارع از ماده وسعت) گرفته شده است، این احتمال را نیز داده‏اند که به همین صورت نام یکى از انبیاى پیشین بوده است.[4]
در تأیید این مطلب، برخی گفته‌‏اند که «یسع» همان «خضر» است، و او را به جهت دانش فراگیرش یسع گفته‌اند.[5]
در برخی گزارش‌ها آمده است که «یسع» فرزند «اخطوب بن عجور»، پیامبرى از نسل ابراهیم(ع) بود، و گفته شد که ابتدا «الیاس پیامبر» او را بر بنى اسرائیل گمارد و سپس پروردگار او را به مقام نبوت و پیامبرى برگزید.[6]
 بعضى گفته‌اند؛ «یسع بن اخطوب» پسر عموی «الیاس» و جانشین ایشان در بنى اسرائیل بود. ^[7]
در هر حال، در این‌که «یسع» از پیامبران خدا بوده شکى در آن نیست؛ زیرا خداى علیم او را در قرآن همان‌گونه که در آیه فوق آمده، در ردیف انبیا معرفى کرده است.[8]  
در معجزات یسع پیامبر می‌گویند، مانند عیسی بر روی آب راه می‌رفت، مردگان را زنده می‌کرد، بیماری‌های پیسی و برص را شفا می‌داد.[9]