اساس آگاهی ما از مسائل مربوط به عالم آخرت، از طریق علوم وحیانی(آیات و روایات) است، و از نظر عقلی پذیرفته شده که سخن معصوم(ع) می‌تواند حد وسط برهان قرار گیرد؛[1] بنابراین عمده دلیل بر این‌که باید به زیارت اهل قبور رفت، روایاتی است که آثار و فواید زیارت قبور را بیان کرده ‌است.[2] البته از نظر فلسفی نیز امتناعی ندارد که ارتباط روح با بدن پس از مردن، هر چند به صورت ضعیف استمرار داشته باشد؛ زیرا بر اساس حکمت متعالیه بدن از مراتب روح و نفس است.
به بیان دیگر، بر اساس حدوث جسمانی نفس، همان‌گونه که در ابتدای پیدایش روح و نفس، بدن از مراتب نفس محسوب می‌شود، در مراتب پایانی نیز بدن می‌تواند از مراتب آن محسوب شود.[3]
علاوه بر این، از نظر روانی هر فردی که از دنیا رفته ممکن است به برخی از مناطق دلبستگی داشته باشد و از طرفی برای مردمی که فاتحه می‌خوانند، بهترین جایی که می‌توانند با مردگانشان ارتباط قلبی برقرار کنند، همان قبرهای آنهاست.

---