روایاتی در منابع روایی شیعیان و اهل سنت وجود دارد که هرگونه تعدی و ستم به غیر مسلمانانی که با آنان قرارداد ترک مخاصمه بسته شده را محکوم می‌نماید که به برخی از این روایات اشاره می‌کنیم:
1 . حضرت علی(ع) در روایتی می‌فرماید: «یک فرد یهودی طلب خود را از پیامبر اسلام(ص) درخواست کرد، و ایشان فرمود هم‌اکنون چیزی ندارم. او نیز گفت: از تو جدا نمی‌شوم تا این‌که طلبم را وصول کنی! پیامبر(ص) در همان مکان مانده و نمازهای ظهر و عصر، مغرب و عشاء و حتی صبح خود را همان‌جا خواند. گروهی از مسلمانان به تهدید آن فرد یهودی روی آوردند، اما پیامبر مانع آنان شد و فرمود: خدا مرا مبعوث نکرده که به افرادی که با آنان پیمان دارم، ستم روا دارم! وقتی ظهر رسید، آن یهودی شهادتین را بر زبان جاری کرد و مسلمان شد...».[1]
2 . عبدالله بن عمر از پیامبر(ص) نقل کرده است که آن‌حضرت فرمود: «مَنْ قَتَلَ مُعَاهَدًا لَمْ یَرِحْ رَائِحَةَ الجَنَّةِ، وَ إِنَّ رِیحَهَا تُوجَدُ مِنْ مَسِیرَةِ أَرْبَعِینَ عَامًا»؛[2] هرکس فرد کافری را که مسلمانان با او پیمان بسته‌اند را بکشد، بوی بهشت را - که از فاصله چهل سال به مشام می‌رسد- استشمام نخواهد کرد.
3 . همچنین نقل شده است که حضرتشان فرمود: «مَنْ قَتَلَ مُعَاهَدًا فِی غَیْرِ کُنْهِهِ حَرَّمَ اللهُ عَلَیْهِ الْجَنَّةَ»؛[3] اگر کسی شخص کافری را که مسلمانان با او پیمان بسته‌اند را در غیر موارد مجاز، بکشد، خدا بهشت را بر او حرام می‌گرداند.

---