«حمل بر مجاز»؛ یعنی در تردید بین مجاز و نقل، حمل بر مجاز می‌کنیم و این در کلمه و یا عبارتی رخ می‌دهد که در آن، ‏هم نقل و هم مجاز احتمال داده می‌شود، مانند «صلاة» در جمله «صلّ عند رؤیة الهلال»[1] که معناى لغوى صلاة «دعا» است، ولى در زبان شارع، در ارکان و اذکار مخصوص (یعنی نماز) نیز استعمال شده است.
اکنون در استعمال لفظ «صلاة» در ارکان و اذکار مخصوص و یا همان نماز دو احتمال وجود دارد:
1. استعمال لفظ «صلاة» در ارکان و اذکار مخصوص(نماز)، استعمالی مجازى باشد؛
2. یا آن‌که «صلاة» از معناى لغوی‌اش به معناى شرعى نقل (انتقال) داده شده باشد.
بیشتر اصولی‌ها به ترجیح مجاز بر نقل معتقدند؛ یعنی در این‌جا که امر دائر است بین «حمل بر مجاز» یا «حمل بر نقل»، «حمل بر مجاز» کرده‌اند.[2]

---