زلزله نیز مانند دیگر حوادث عالم ماده، از آیات و نشانه‌های الهی است و در همه زمان‌ها حتی در دوران حضور امامان(ع) هم رخ داده است. زمین لرزه و حوادثی مشابه، براى آن است که مردم، غافل نشوند؛ به هوش باشند؛ به هراس افتند و در برابر قدرت خالق هستی، با احساس ضعف خود، از گناه و فساد دوری کنند. تمام بلاها و گرفتاری‌هایى که در جسم و مال مردم پدید می‌آید، براى همین امر و به سود و مصلحت و استقامت بخشیدن به آنان است. اگر افراد صالح باشند، باعث می‌شود که در سراى دیگر پاداش‌هایى براى آنان ذخیره گردد که با هیچ نعمت دنیوى برابرى نکند.[1]
در تاریخ آمده است، على بن مهزیار نامه‌ای به امام جواد(ع) نوشت و در آن نامه از زلزله‌های زیادی که در اهواز رخ می‌داد شکایت کرده و پرسید، آیا از این شهر به مکان دیگری کوچ کنیم؟
حضرت در جواب نوشتند: از آن‌جا کوچ نکنید، روزهاى چهارشنبه، پنج‌شنبه و جمعه را روزه بگیرید و سپس غسل کرده و لباس‏‌هاى پاک بپوشید و روز جمعه از منازل بیرون آمده و خدا را بخوانید و دعا نمایید که حق تعالى این مشکل شما را بر طرف می‌کند.
راوى می‌گوید: ما همین کار را کردیم، و زلزله قطع شد. نیز امام(ع) فرمودند: هر کس که از شما گنه‏کار است توبه و انابه نموده و دعاى خیر نماید.^[2]
گفتنی است این‌که یکی از موارد خواندن نماز آیات، زلزله بیان شده است، نشان از این دارد که در زمان پیامبر(ص) و ائمه(ع) این اتفاق رخ می‌داده است.
اما آنچه در برخی روایات آمده، معنایش نیامدن زلزله در زمان امام نیست، بلکه مراد آن است که  حضور امام مانع از آن است که زمین با حرکتی فاجعه‌بار تمام انسانها را در خود فرو برده و حیات و زندگی را کاملاً محو نماید:
«وَ لَوْ لَا مَا فِی الْأَرْضِ مِنَّا لَسَاخَتِ‏ الْأَرْضُ‏ بِأَهْلِهَا» اگر فردی از ما در زمین نباشد، زمین تمام ساکنانش را فرو خواهد برد.[3]
در ارتباط با این موضوع به لینک زیر مراجعه نمایید.[4]

---