برای وجوب عمل به نذر، باید صیغه شرعی نذر به درستی گفته شود و در این صورت، خودداری از انجام موضوع نذر – جز در مواردی که امکان‌پذیر نبوده و یا عسر و حرج شدیدی داشته باشد – حرام خواهد بود، اما اگر انسان با نیت باطنی و یا با جملات دیگری غیر از صیغه شرعی نذر، خود را متعهد به انجام عملی کند، عمل به آن واجب فقهی نیست، اگرچه سزاوار است انسان برای استحکام ارتباط خود با پروردگارش به این تعهدات غیر الزام آور نیز عمل کند.
ضمائم:
پاسخ دفاتر مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[1]
حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):
اگر صیغه مخصوص نذر[2] را نخوانده‌اید، اختیار آن با خود شما است و در حجاب و پوشش واجب، لباس معیّنى شرط نیست، و هر لباسى که تمامى بدن زن (بجز صورت و دست‌ها تا مچ که استثنا شده) را بپوشاند و توجه نامحرم را جلب نکند، کفایت مى‌کند. البته پوشیدن چادر به عنوان حجاب برتر اسلامى، بهتر است.
حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی (مد ظله العالی):
هرچند در فرض سؤال، نذری محقق نشده اما پوشش زن باید به طوری باشد که نوعاً موجب فساد و تحریک دیگران نشود و غیر از صورت و دستها تا مچ، بقیه بدن کاملاً پوشیده باشد و افضل و مطابق احتیاط آن است که پوشش وی به گونه‌ای باشد که به هیچ وجه موجب طمع دیگری نشود و بر همین اساس در متعارف موارد، پوشیدن چادر یا لازم است یا افضل.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
بهترین حجاب در عصر ما که می‌تواند تمام بدن زن مؤمنه را از نامحرم بپوشاند چادر است و لذا باید افتخار کنید که خدای سبحان شما را موفق به این امر نموده و هم چنان به این امر پایبند باشید.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
اگر زمان حاجت هنوز نرسیده، ادامه دهید و اگر زمان حاجت گذشته و به حاجت نرسیده‌اید، می‌توانید ادامه ندهید، هرچند چادر حجاب برتر است.
حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی):
رعایت حجاب اسلامی واجب است و چادر حجاب اکمل و افضل است و ترک آن بدون دلیل سزاوار نیست ضمناً اگر نذر شده باشد حنث آن حرام است و کفاره دارد.
 حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته):
1. صیغۀ نذر به عربی آن است که بگوید: «لله عَلَیَّ أن أفعل کذا أو أعطی ذلک المال مثلاً أو ...» و فارسی‌اش آن است که بگوید: «برای خدا بر عهدۀ من است که فلان کار را انجام دهم یا فلان پول را بپردازم» و مانند این. هر عبارتی به هر زبانی که عرفاً این معنای «برای خدا بر عهدۀ من است که ...» را برساند، صیغۀ نذر محسوب می‌شود.
2. عبارت گفته شده در سؤال، صیغۀ نذر شمرده نمی‌شود، بنابراین آثار نذر شرعی را ندارد. در هر حال برای تشخیص نهایی باید به عرف عمومی مراجعه کنید.
لینک به سایت استفتائات
 

---