در آموزه‌های دینی، در مورد ارزش حیوانات و چگونگی رفتار انسان با آنها و دوری از اذیت و آزارشان سفارش‌های فراوانی در سخن معصومان(ع)  و نیز رفتار عملی آن پیشوایان وجود دارد.^[1] به عنوان نمونه  امام علی(ع) فردی را که براى جمع‌آورى زکات به بادیه فرستاده بود، فرمود: «... میان ماده شتر و بچه آن حایل و مانع نشوید و آنها را از هم جدا نکنید و همۀ شیر مادر را ندوشید به گونه‌ای که به بچه شتر زیان برسد».[2]

طبیعی است که نگهداری از حیوانات به صورت جفت، آرامش بیشتری را برای آنها فراهم خواهد کرد؛ از این‌رو از دستورات کلی اسلام مبنی بر مراعات حقوق حیوانات می‌توان برداشت کرد که نگهداری آنان به صورت جفت، مطلوب‌تر خواهد بود.

علاوه بر آن، روایاتی نیز در این زمینه وجود دارد که می‌تواند مورد بررسی قرار گیرد:

1. مردى نزد پیامبر گرامی اسلام(ص) از هراس و تنهایی شکایت کرد. حضرتشان(ص) به او فرمود: «یک جفت کبوتر در منزل نگهداری کن».[3]
2. شخصی به نام جعفری گفت: در منزل امام موسای کاظم(ع) یک جفت کبوتر دیدم که کبوتر نر سبزرنگ و ماده‏ سیاه‌رنگ بود و امام(ع) برایشان نان خُرد می‌کرد که این دو از شب در حال حرکت بوده و انس می‌گیرند.[4]

3 . امام کاظم(ع) فرمود: «شایسته نیست منزل شما از سه چیز خالى باشد که آنها خانه را آباد نگه‌مى‏دارند: گربه، کبوتر، خروس و اگر با خروس جفتی هم باشد(که چه بهتر)، اما اگر فردی توانایی نگهداری هردو را نداشته باشد، ایرادی ندارد که تنها خروس را در منزل نگه‌داشته باشد».[5]

از مجموع آنچه گفته شد می‌توان برداشت کرد که نگهداری حیوانات به صورت جفت، مطلوب‌تر است؛ اما این بدان معنا نیست که نگهداری آنها به صورت انفرادی دارای گناه باشد.

[1]. «ذبح حیوان در حال جفت‌گیری»، 36759؛ «آزار حیوان و وظیفه آزار دهنده»، 71763؛ «شکار کردن به قصد تفریح»، 46361.

[2]. ثقفی، ابراهیم بن محمد بن سعید بن هلال، الغارات أو الإستنفار و الغارات، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین،‏ ج 1، ص 128، تهران، انجمن آثار ملی، چاپ اول، 1395ق.

[3]. طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، ص 129، قم، شریف رضی، چاپ چهارم، 1412ق.

[4]. همان، ص 130.

[5]. همان.