در ارتباط با موضوع پرسش باید گفت: روایاتی از این دست وجود دارند اما نمی‌توان گفت که ویژگی‌های مندرج در آنها کلیت داشته و تمام افرادی که به سن مشخصی رسیده‌اند لزوماً دارای این خصوصیات می‌باشند.
با ذکر این مقدمه، به یکی از این روایات توجه فرمایید:
از پیامبر اسلام(ص) نقل شده است: «مَنْ عُمِّرَ أَرْبَعِینَ سَنَةً سَلِمَ مِنَ الْأَنْوَاعِ الثَّلَاثَةِ مِنَ الْجُنُونِ وَ الْجُذَامِ وَ الْبَرَصِ وَ مَنْ عُمِّرَ خَمْسِینَ سَنَةً رَزَقَهُ اللَّهُ الْإِنَابَةَ إِلَیْهِ وَ مَنْ عُمِّرَ سِتِّینَ سَنَةً هَوَّنَ اللَّهُ حِسَابَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ مَنْ عُمِّرَ سَبْعِینَ سَنَةً کُتِبَتْ حَسَنَاتُهُ وَ لَمْ تُکْتَبْ سَیِّئَاتُهُ وَ مَنْ عُمِّرَ ثَمَانِینَ سَنَةً غُفِرَ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ وَ مَشَى عَلَى الْأَرْضِ مَغْفُوراً لَهُ وَ شُفِّعَ فِی أَهْلِ بَیْتِه‏»؛[1]
کسى که چهل سال عمر کند، از سه نوع بیمارى سالم می‌ماند: از دیوانگى، بیمارى خوره و پیسى. کسى که پنجاه سال عمر کند، خداوند بازگشت به سوى خود را روزى او می‌کند. کسى که شصت سال عمر کند، خداوند حساب او را در قیامت آسان فرماید. کسى که هفتاد سال عمر کند، کارهاى نیکش نوشته می‌شود، ولى کارهاى بدش نوشته نمی‌شود. و کسى که هشتاد سال عمر کند، آنچه از زمان پیشین و پسین گناه دارد خداوندش بیامرزد و آمرزیده شده بر زمین راه می‌رود و در باره خاندانش شفاعتش پذیرفته می‌شود.

---