برخی از منابع تاریخی می‌گویند؛ «الیا» از پیامبران به حق بود و در زمان «الیسع» نبی می‌زیست که الیسع از شاگردان او بود.[1]
همچنین گفته شده است، الیای نبی در زمان «قمباسوس فرزند کورش» و «زرتشت» پیامبر مجوس زندگی می‌کرد و زرتشت از شاگردان وی بود.[2]
در روایتی از امام صادق(ع) نیز به نام این پیامبر اشاره شده است:‏
امام صادق(ع) فرمود: در زمان بنی اسرائیل، مردى بود که «الیا» نام داشت و بر چهار صد نفر از بنی اسرائیل، ریاست می‌کرد. پادشاه بنی اسرائیل، عاشق زنى از یک قوم بت‌‏پرست و غیر بنى اسرائیلى شد و از او خواستگارى کرد.
زن گفت: به شرط آن‌که بت خودم را بیاورم و در شهر تو، آن‌را پرستش کنم. پادشاه نپذیرفت؛ امّا بارها از او خواستگارى نمود و سرانجام، ازدواج کردند. پادشاه، او را به خانه خود آورد و بتى همراهش بود. هشت‌صد مرد نیز با او آمدند که همگى، آن بت را می‌‏پرستیدند.
الیا، نزد پادشاه آمد و گفت: خداوند، به تو پادشاهى و عمر طولانی داد و تو طغیان و سرکشى کردى!
پادشاه، به او توجّهى نکرد. الیا، دعا کرد که خداوند، قطره‏‌اى باران بر آن قوم نبارد؛ لذا سه سال خشک‌‏سالى سختى شد تا جایى که چارپایان خود را ذبح کردند، به طوری که برایشان چارپایى نماند، جز یک اسب تاتارى که پادشاه، سوارش می‌‏شد، و اسبى دیگر که مرکب وزیر بود. یاران الیا، نزد وزیر، در زیر زمینى پنهان شده بودند و او به آنها آب و غذا می‌‏داد. خداوند متعال، به الیا وحى فرمود: نزد پادشاه برو؛ زیرا که من می‌‏خواهم او را توبه دهم.
الیا، نزد پادشاه رفت. پادشاه به او گفت: با ما چه کرده‌‏اى، الیا؟ بنى اسرائیل را کُشتى.
الیا گفت: هر دستورى به تو دهم، از من فرمان می‌‏برى؟ و از او پیمان گرفت.
پس، الیا یارانش را بیرون آورد و دو گاو نَر به درگاه خداوند متعال، قربانى کردند. سپس، زن را فراخواند و او را نیز سر بُرید و بت را سوزانید و پادشاه، توبه‌‏اى راستین کرد تا جایى که پشمینه پوشید، و باران و حاصل خیزى، دوباره به سراغشان آمد.[3]

---