پیامبر گرامی اسلام(ص) پس از صلح حدیبیه، نامه‌هایی را برای پادشاهان و سران سرزمین‌های همجوار، ارسال کردند. که در این‌جا به نام و زندگی‌نامه مختصر برخی از ابلاغ‌کنندگان این نامه‌ها اشاره می‌شود:
1. نامه پیامبر(ص) به هرقل پادشاه روم
دحیة بن خلیفه کلبی، معروف به دحیه کلبی، صحابی پیامبر اکرم(ص). وی پیش از جنگ بدر اسلام آورد[1] و در جنگ احد و نبردهای پس از آن حضور داشت.[2] دحیه در سال ششم هجری، مأمور رساندن نامه پیامبر(ص) و ابلاغ رسالت ایشان به فرمانروای روم شرقی (ترکیه کنونی) شد.[3]
2. نامه پیامبر(ص) به خسروپرویز
رساننده نامه رسول خدا(ص) به خسرو پرویز، شخصی به نام عبدالله بن حذافه سهمی بود. عبدالله بن حذافه در ابتدای ظهور اسلام، مسلمان شد و از مهاجران پیش‌قدم بود که به همراه برادرش قیس هجرت نمود. وی مورد اعتماد پیامبر خدا(ص) بود؛ از این‌رو او را به عنوان سفیر به سوی کسری(خسروپرویز) پادشاه سرزمین فارس برگزید و نامه‌ای را به دست او داد که به پادشاه برساند.[4] عبدالله بن حذافه بعدها در زمان خلیفه دوم به اسارت رومیان درآمد و در زمان خلافت عثمان در مصر درگذشت.[5]
3. نامه پیامبر(ص) به مقوقس بزرگ مصر
حاطب بن أبی بلتعة لخمی از صحابه رسول خدا(ص) که مسلمان شد و به مدینه مهاجرت کرد. حاطب، سفیر پیامبر به سوی مقوقس پادشاه مصر بوده است.[6] او در خلافت عثمان، در سال 30 هجری در سن 65 سالگی از دنیا رفت.[7]
4. نامه پیامبر(ص) به نجاشی حاکم حبشه
رسول خدا(ص)، عمرو بن أمیة بن خویلد ضمری را با پیامی به سوى نجاشى‏ حاکم حبشه فرستاد.[8] عمرو بن أمیة ضمری از مسلمانان اولیه و از جمله مهاجران پیش‌قدم بود. وی در اواخر ایام حکومت معاویه درگذشت.[9]
5. نامه پیامبر(ص) به منذر بن ساوی تمیمی حاکم بحرین
علاء بن حضرمی، صحابی پیامبر خدا(ص)، و از نگارندگان قرآن بود. پیامبر(ص) برای دعوت به اسلام، وی را به سوی بحرین فرستاد.[10] پس از این‌که اهالی بحرین مسلمان شدند، پیامبر(ص) وی را به عنوان امیر بحرین گماشت. ابوبکر نیز در زمان خلافتش وی را ابقا کرد.[11] حضرمی، در 14 ق درگذشت.[12]

---