موضوعی که در پرسش بدان اشاره شده، در روایتی چنین آمده است:
«عن صفوان الجمال قال: کنت جالسا مع أبی عبد الله ع إذ دخل علیه رجل من أهل مکة یقال له میمون فشکا إلیه تعذر الکراء علیه فقال لی قم فأعن أخاک ...»؛[1]
صفوان جمال می‌گوید: خدمت امام صادق(ع) نشسته بودم، مردى از اهل مکه به نام «میمون» آمد که از قدرت نداشتن بر پرداخت کرایه شکایت کرد،[2] حضرت به من فرمود: برخیز و برادرت را یارى کن، من برای کمک به او برخاستم و همراهش رفتم تا مشکلش حل شد، سپس به جای خود برگشتم.
امام صادق(ع) فرمود: براى حاجت برادرت چه کردى؟ عرض کردم: پدر و مادرم به قربانت، خدا آن‌را برآورده ساخت، حضرتشان فرمود: مطمئن باش اگر برادر مسلمانت را یارى کنى، نزد من از طواف هفت شوط بهتر است، سپس فرمود: مردى نزد حسن بن على(ع) آمد و گفت: پدر و مادرم به قربانت، مرا در مشکلی که برایم به وجود آمده، یارى کن، حضرت کفش‌هایش را پوشید و همراه او حرکت کرد، در بیان راه حسین بن علی(ع) را دید که به نماز ایستاده است، امام حسن(ع) به آن مرد فرمود: چرا از برادرم براى حاجت خویش کمک نخواستى؟ عرض کرد: پدر و مادرم به قربانت، این کار را کردم، اما اعتکافش را یادآور شد؛ امام حسن فرمود: مطمئناً اگر او به کمکت می‌شتافت، ارزش آن از اعتکاف یک ماهش بیشتر بود».
قبل از هر توجیهی در مورد این حدیث باید گفت؛ یکی از راویان این روایت(بعض اصحابنا) مشخص نیست؛ لذا این روایت مرسل است و نمی‌توان آن‌را روایتی صد در صد مورد اعتماد قلمداد کرد، اما در عین حال، در فرض پذیرش این روایت، در مورد این‌که چرا امام حسین(ع) درخواست آن مرد را برآورده نکرد؛ چند جواب می‌توان گفت:
1. ممکن است امام حسین(ع) عذر شرعى دیگرى غیر از اعتکاف داشت که به آن مرد نگفت. به عنوان نمونه ممکن بود توان کافی برای کمک را نداشت.
2. استبعادى ندارد که هر امامى پیش از امامتش علمش از امام زمان خود کمتر باشد، یا آنچه‏ را ثوابش کمتر است انتخاب کند.
3. امام حسین(ع) می‌خواست ثواب این عمل به برادرش امام حسن(ع) برسد؛ یعنی در این مورد ایثار نمود.
4. ممکن است شخص دیگرى به آن مرد گفته باشد که امام حسین(ع) در حال اعتکاف است و درخواست‌کننده با اطلاع از این موضوع، دیگر مستقیماً به ایشان مراجعه نکرده بود.[3]

---