قدر مسلّم این است که نباید با مخالفت نمودن با آن‌ها موجب شد که آنها اذیت شوند و خاطر آنان آزرده و قلبشان شکسته شود. در این صورت مخالفت با ایشان حرام و گناه کبیره است، چون مصداق حقیقی عقوق والدین است، مثلاً هر گاه فرزند بخواهد سفر غیر واجبی برود و والدین در اثر ترس از رسیدن ضرری به او یا در اثر شدّت علاقه و نداشتن طاقت دوری فرزند، او را از مسافرت نهی کنند، بطوری که اگر مخالفت کند و به سفر برود، ناراحت و آزرده خاطر می‌شوند، در این صورت سفر،‌ حرام و معصیت خواهد بود. خلاصه هر موردی که مخالفت والدین سبب اذیت ایشان گردد حرام است .

به پاسخ امام خمینی ره در باره این سوال که : اطاعت پدر و مادر تا چه حد بر فرزند لازم است و آیا اجداد و جدّات هم حکم پدر و مادر را دارند؟ توجه فرمایید: در امورى که انجام آن موجب ناراحتى آنها است از حیث شفقت پدر و مادرى اطاعت شود و فرقى بین پدر و مادر و اجداد نیست. [1]

به هر حال اگر فرزندی و ظیفه خود را به نحو احسن انجام دهد و با این حال باز والدین یا   پدر بزرگ و مادر بزرگ یا یکی از آنها او را نفرین کنند این نفرین آنها تأثیری در حق این فرزند نخواهد داشت.

پاسخ مرتبط: سؤال 522 (سایت: 584)، نمایه: اوامر والدین و تکلیف فرزندان.