خداوند تبارک و تعالی، وجود مطلق و کمال مطلق است که هیچ‌گونه عیب و نقصی در آن نیست. به بیان دیگر، به طور کلی هر گونه مفهومی که دلالت بر نوعی نقص و محدودیت و نیاز داشته باشد، از خدا نفی می‌شود. و این معنای صفات سلبی است؛[1] بنابراین شهوت به معنایی که در انسان وجود دارد از نواقص است؛ زیرا شهوت در انسان به این معنا است که انسان در درون خود چیزی را ندارد و میل نفسانی برای به‌دست آوردن آن دارد، و از بیرون چیزی باید این نیاز را تأمین کند. در حالی‌که نداری و نیاز با وجوب ذاتی خداوند سازگار نیست.[2] در نتیجه محال است خداوند مثل انسان‌ها دارای شهوت باشد.

---