در تأیید این‌که پیامبر اسلام(ص)، امام علی(ع)، حضرت زهرا(س)، امام حسن و امام حسین(ع) را یکی از مصادیق «عالین» اعلام فرمود،[1] روایتی در کتب شیعی وارد شده است. در این‌جا صرف نظر از بررسی سندی به متن آن اشاره می‌کنیم:

شخصی از رسول خدا(ص) در مورد آیه «أَسْتَکْبَرْتَ أَمْ کُنْتَ مِنَ الْعالِینَ» پرسید و گفت: اى رسول خدا! بزرگواران و آنهایی که مرتبه‌ی بلند و مقام شامخ دارند، چه اشخاصى هستند که از فرشتگان برتر و بالاترند؟ رسول خدا(ص) در جواب فرمود: «من، على، فاطمه، حسن و حسین هستیم که در سرادق عرش پروردگار مشغول تسبیح خداى تعالى بودیم و فرشتگان پروردگار را به وسیله تسبیح ما تسبیح می‌کردند پیش از آن‌که آدم را بیافریند به دو هزار سال، و وقتی آدم آفریده شد فرشتگان به سجده کردن آدم امر نشدند، مگر براى خاطر ما. پروردگار در مقام توبیخ به شیطان فرمود: آیا تو از آن اشخاصى بودى که نام‌هایشان در سرادق عرش نوشته شد؟ ما راه خدا هستیم به واسطه ما مردم هدایت می‌شوند، هر کس ما را دوست بدارد خدا او را دوست داشته و داخل بهشت گرداند، و هر آن‌که ما را دشمن بدارد خداوند دشمن او است و او را در دوزخ وارد کند، و دوست نمی‌دارد ما را، مگر آنهایی که حلال‌زاده و پاک و پاکیزه هستند».[2]

با فرض پذیرش این روایت، باید گفت؛ این روایت ناظر به یکی از بطون آیات است؛ اما با جست‌وجوی انجام شده در کتب اهل‌سنت، مطلبی که دلالت کند که مقصود از «عالین» اهل‌بیت(ع) هستند، دیده نشده است.

[1]. «سجده نکردن امامان(ع) بر حضرت آدم(ع)»، 91053.

[2]. صدوق، محمد بن على‏، فضائل الشیعة، ص 8، تهران، أعلمى‏، چاپ اول، بی‌تا؛ مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، ج ‏26، ص 346 - 347، بیروت، دار إحیاء التراث العربی‏، چاپ دوم، بیروت‏، 1403ق‏؛ استرآبادى، على‏، تأویل الآیات الظاهرة فی فضائل العترة الطاهرة، ص 497 – 498، قم، مؤسسة النشر الإسلامی‏، چاپ اول‏، 1409ق.