شنود مخفیانه گفت‌وگوهای دیگران جایز نیست، مگر این‌که موجب جلوگیری از ضرر قابل توجهی شود، که در این صورت نیز با مراعات قانون، در حد دفع ضرر و استیفای حق می‌توان عمل نمود.

ضمائم:

پاسخ دفاتر مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[1]

حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):

بطور کلی مجرد بدگویی در موردی، مجوّزی برای استراق سمع موارد دیگر راجع به همکار مورد سؤال نیست.

حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):

نهی از منکر در این‌گونه موارد لازم است، منتها باید به صورت معقول باشد.

حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته):

1. گفتگوی‌های دو یا چند طرفه از مصادیق حریم خصوصی افراد گفتگو کننده شمرده می‌شود و رعایت این حریم بر سایرین لازم است. بنابراین شنود سخنان دیگران جایز نیست.
2. اگر در مورد خاصی استیفای حقی یا دفع ضرر قابل توجه از جان و مال و آبروی مؤمنی متوقف بر شنود باشد، چنانچه منع قانونی نداشته باشد، در حد دفع ضرر و استیفای حق جایز است.

لینک به سایت استفتائات

[1]. استفتا از دفاتر آیات عظام: صافی گلپایگانی، مکارم شیرازی (مد ظلهم العالی) توسط سایت اسلام کوئست.