قبل از پرداختن به موضوع پرسش باید گفت؛ اگر کعبه در هر جای دیگری به غیر از مکه نیز بنا می‌شد، همین پرسش مطرح بود که چرا در آن مکان بنا شده است؛ و بر این اساس، حتی اگر سرزمین حجاز از هیچ ویژگی خاصّی برخوردار هم نبود، نمی‌توانستیم به انتخاب پروردگارمان اعتراضی داشته باشیم.
با این وجود خداوند بر اساس مصالحی این مکان را انتخاب نمود. امام علی(ع) در همین زمینه می‌فرماید:
 خداوند... خانه خود را در بین سنگ‌هایى قرارداد که از همه سنگ‌هاى زمین سخت‌‏تر بوده و در خاکش به اندازه کافی ریگ نبود(تا زمینش حاصل‌خیز شود)، در تنگ‌ترین درّه‌‏هاى دنیا بنا شد؛ در جایی بین کوه‌هاى خشن و شن‌هاى نرم و چشمه‌‏هاى کم‌‏آب و روستاهاى جدا از هم که شتر در آن‌جا فربه نشود و اسب و گاو و گوسفند علف پیدا نکنند... و اگر خداى سبحان می‌‏خواست که بیت اللَّه الحرام را در بین باغستان‌ها و جویبارها و در زمین نرم و هموار و درخت‌هاى سر درهم برده با میوه‌‏هاى در دسترس و ساختمان‌هاى مجهّز و آباد و روستاهاى به هم متصل، میان گندم‌زارهاى نیکو و باغ‌هاى سرسبز و با طراوت و زمین‌هاى پرگیاه و مکان‌هاى پرباران و مناطق خوش آب و هوا و راه‌هاى آباد قرار دهد می‌توانست، ولی در آن موقع پاداش زائران بیت اللَّه ناچیز بود. به دلیل آن‌که کمتر سختى و ناراحتى کشیده‌‏اند...
اما پروردگار متعال بندگان را با سختی‌ها و ناملایمات مختلف آزمایش می‌کند، و با عناوین گوناگون از آنها بندگى می‌خواهد و آنها را به چیزهایى که با طبع و ذوقشان سازگار نیست امتحان می‌نماید تا کبر و غرور را از دل‌هایشان بیرون کند و تواضع و فروتنى را در جان‌هایشان جاى دهند؛ و براى آن‌که آن آزمایش را وسیله‏‌اى براى گشودن فضل و کرمش قرار دهد و اسبابى آسان براى عفو و بخشش باشد.[1]
بنابراین راز اصلى بناى کعبه در چنین سرزمینی آزمایش بهتر انسان‌ها است.

---