همان‌گونه که در پرسش بدان اشاره شده، در جریان نامه‌نگاری‌های میان امام علی(ع) و معاویه، در یکی از این نامه‌ها، معاویه خود را با عبارت «... وَ أَنَا صِهْرُ رَسُولِ اللَّهِ(ص) ...»؛[1] معرفی می‌کند.
در این‌که امام علی(ع)، «صهر النبی» و یا داماد پیامبر(ص) بود تردیدی نیست، اما پرسش این‌جا است که معاویه بر چه اساسی خود را «صهر النبی» معرفی کرده است؟
در پاسخ باید گفت که معاویه در این نامه نیز به نوعی فریب‌کاری رو آورده و تلاش داشته تا خود را به گونه‌ای هم‌طراز امام علی(ع) نشان دهد.
در همین راستا او از واژه «صهر» استفاده کرد که هم به معنای «داماد» و هم به معنای «فامیل همسر» است؛ زیرا به مجموعه  خانواده زن نیز، «أَصْهَار» گفته می‌شود.[2] و عرب به کسی که به وسیله ازدواج با انسان فامیل می‌شود، «صهر» می‌گوید.[3]
لذا واژه «صهر» در این نامه به معنای داماد پیامبر(ص) نیست و خود معاویه نیز می‌دانست که نمی‌تواند ادعا کند که داماد حضرتشان است، اما معاویه با استفاده از این ترفند و با توجه به ازدواج خواهرش ام‌حبیبه با پیامبر اسلام(ص)،[4] خواست تا از ارتباط سببی خود با آن‌حضرت بهره‌برداری کند، همان‌گونه که در جای دیگر و با استفاده از همین ارتباط سببی، لقب «خال المؤمنین» و یا «دائی مؤمنان»! را برای خود برگزید.[5]
به هر حال نظر ما آن است که حتی اگر او داماد پیامبر(ص) نیز بود، تنها این مزیّت مستلزم آن نیست که فضیلت خاصی را هم درپی داشته باشد.[6]
 

---