روایات متعددی در مورد خروس سفید[1] وارد شده است که صرف نظر از سند و با توجه به تعداد، اجمالاً ارزشمند بودن نگهداری آن را می‌رساند:

1. پیامبر(ص): «خروس سفید دوست من است، و دشمن آن دشمن خدا است. خروس صاحب خود و هفت خانه را (از بلا) نگه مى‏دارد».[2]

2. امام علی(ع): «صدای خروس سفید، نماز اوست و بال و پر زدنش رکوع و سجده او می‌باشد».[3]

3. امام صادق(ع): «خروس سفید دوست من و دوست هر مؤمن است».[4]

4. امام کاظم(ع): «هیچ حیوانی از خروس سفید زیباتر نیست و خروس از طاووس خوش‏آوازتر و پر برکت‏تر است و اوقات نماز را به انسان یادآوری می‌کند».[5] (البته این زیباتر بودن می‌تواند ناظر به آن دسته از حیوانات اهلی باشد که در آن هنگام در خانه‌ها نگهداری می‌شد و نه تمام حیوانات).

5. امام رضا(ع): «در خروس سفید پنج ویژگی از ویژگی‌هاى پیامبران وجود دارد: شناختن وقت نماز، غیرت، سخاوت، شجاعت و آمیزش جنسى فراوان».[6]

به هر حال و با توجه به روایات فوق، در مجموع می‌توان نتیجه گرفت که مستحب است خروس سفید را به دلایل متعددی که برخی از آنها - چون بیدار کردن انسان برای نماز صبح و زیبایی - در روایات ذکر شده و دلایل دیگری  - که شاید وجود داشته اما برای ما مشخص نباشد - در خانه نگهداری کرد.[7]

[1]. «صدای خروسی در عرش هنگام صبح»، 93896؛ «روایات مربوط به صدای خروس و الاغ»، 64483؛ «بانگ خروس و اهمیت آن»، 8889.

[2]. طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، ص 130، قم، شریف رضی، چاپ چهارم، 1412ق.

[3]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 6، ص 550، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.

[4]. همان.

[5]. همان.

[6]. شیخ صدوق، خصال، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج 1، ص 298، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1362ش.

[7]. مجلسی اول، محمد تقی، روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، محقق، مصحح، موسوی کرمانی، سید حسین، اشتهاردی، علی‌‌پناه، طباطبائی، سید فضل الله، ج 7، ص 499، قم، ‌مؤسسه فرهنگی اسلامی کوشانپور، چاپ دوم، 1406ق.