محمد بن اسماعیل بخاری، از علمای بزرگ اهل سنت است[1] که تألیفات متعددی دارد. کتاب‌های «تاریخ صغیر»، «تاریخ اوسط»، و «تاریخ کبیر» از جمله تألیفات او به‌شمار می‌رود. کتاب «تاریخ صغیر» و «تاریخ اوسط» خلاصه‌ای از شرح حال افراد به ترتیب تاریخ وفاتشان بوده و در برخی موارد به روایات آنان از پیامبر(ص) نیز اشاره‌ای شده است. در این دو کتاب، چنین روایتی در ارتباط با حضرت مهدی(عج) یافت نشد.
در «تاریخ کبیر» نیز تنها چند حدیث درباره امام مهدی(ع) آورده شده است؛ مانند این روایت امام علی(ع) که «مهدی از ما اهل بیت است».[2] مضمون دو روایت دیگر نیز این است که مهدی از فرزندان حضرت فاطمه(س) است.[3]
اما درباره جنگ با هند، روایتی در «تاریخ کبیر» وجود دارد که با قطع نظر از بررسی سندی؛ ممکن است اشاره به جنگ امام مهدی(ع) با آنان‌ باشد؛ هرچند صراحتی در این مسئله وجود ندارد:
از پیامبر اسلام(ص) نقل شده است: «خداوند دو گروه از امتم را از آتش حفظ کرده است؛ گروهی که با هند می‌جنگند و گروهی که در کنار عیسی بن مریم(ع) می‌جنگند».[4] ذکر این گروه در کنار افرادی که در کنار حضرت عیسی(ع) به جنگ می‌پردازند، می‌تواند قرینه‌ای بر این باشد که این افراد، همان یاران امام مهدی(ع) هستند که در آخر الزمان ایشان را یاری می‌کنند.
اما در برخی منابع شیعه، جنگ امام با هندیان به طور صریح نقل شده است؛ امام صادق(ع) فرمود: «گروهی از مخلوقات هستند که... آهن بر آنان اثر ندارد و شمشیرشان از آهنی غیر از این آهن متعارف است؛ به گونه‌ای که اگر با این شمشیر به کوه بزنند، آن‌را تکه می‌کند، امام مهدی(عج) با یاری آنها به جنگ هند و دیلم و ... می‌رود».[5] در این روایت تصریح شده است که حضرت مهدی(ع) با دشمنان خدا از هر قبیله و هر نژاد و هر سرزمینی می‌جنگد که سرزمین هند نیز یکی از این مناطق است.

---