در باره پرسش مطرح شده، حدیثی در کتاب کافى وجود دارد که در آن، راوی از ادریس بن عبدالله اودى چنین نقل می‌کند: «هنگامى که امام حسین(ع) به شهادت رسید و دشمنان تصمیم گرفتند بدن مبارکش را پایمال سم اسب‌ها نمایند، فضه به حضرت زینب گفت: وقتى کشتى سفینه(غلام رسول خدا) شکست و او داخل جزیره‌‌‏اى شد، ناگاه با شیرى مواجه شد و به او گفت: اى شیر! من غلام پیامبر خدا(ص) هستم، آن شیر در مقابل او همهمه کرد تا این‌که راه را به وى نشان داد و خود آن شیر در یک طرف ایستاد. اکنون شما به من اجازه دهید تا نزد این شیر رفته و او را از تصمیمی که دشمن برای فردا دارد آگاه نمایم. سپس فضه نزد شیر رفته و گفت: اى ابا الحارث! آن شیر سر خود را بلند کرد، فضه به او گفت: آیا می‌دانى این گروه فردا می‌خواهند چه کاری با بدن امام حسین(ع) انجام دهند؟ تصمیم دارند: پشت مبارک او را پایمال سم ستور نمایند. آن شیر آمد و دست‌هاى خود را روى بدن مقدس امام حسین نهاد. وقتى آن گروه آمدند و با این منظره مواجه شدند، ابن سعد گفت: دچار فتنه‌‌‏اى شدیم و مبادا آن‌را بر انگیزید، بر گردید! و آن گروه نیز برگشتند.[1]
البته این حدیث، از دیدگاه دانش رجال، حدیثی مجهول است و نیز در تعارض با برخی گزارش‌هایی است که به پایمال شدن بدن شهیدان کربلا زیر سم اسبان تأکید می‌کند.

---