«قَذف»؛ در لغت به معناى انداختن، گذاشتن و رها کردن آمده است.[1] و در اصطلاح فقهی، عبارت است از این‌که به مرد یا زن، تهمت و نسبت زنا یا لواط زده شود.[2] به طورى که نتوان آن را با بیّنه ثابت نمود.  
حدّ شخص قاذف(تهمت زننده) این است که به او هشتاد تازیانه زده می‌شود.[3] همان‌طور که در قرآن کریم می‌خوانیم: «کسانى که زنان عفیفه پاکدامن را به زنا متّهم می‌کنند، سپس چهار شاهد نمی‌آورند، به آنان هشتاد تازیانه بزنید، و هرگز شهادتى را از آنان نپذیرید، و اینها هستند که در حقیقت بدکار و نافرمان‌اند».[4]

---